Czy to możliwe, aby dorosły człowiek ocalił w sobie radość dziecka? Aby pomimo bagażu lat i niełatwych doświadczeń pozostał ufny wobec ludzi i świata? By zachował w sobie dziecięcą uważność i odwagę? I ten niebywały entuzjazm, który potrafi sprawić że chce się żyć?